In het vorige artikel van de serie Ketenbeveiliging zijn we ingegaan op de tweede fase: de keteninventarisatie. Keteninventarisatie is het identificeren en beheersen van risico’s die komen kijken bij afhankelijkheid van externe partijen. Een bedrijfsimpactanalyse kan helpen bij het inschatten van risico’s door het mogelijk wegvallen van kritieke partners en leveranciers. Partners in de keten kunnen worden geclassificeerd, waarna, per classificatie, beveiligingsmaatregelen kunnen worden genomen. In dit derde artikel gaat het over het afspraken maken met partners in de keten.
De derde fase van ketenbeveiliging: afspraken maken
Het gesprek aangaan met sectorgenoten helpt bij het verkrijgen van inzicht in gemeenschappelijke beveiligingsuitdagingen en best practices. Het delen van kennis en ervaring met andere organisaties binnen dezelfde sector kan waardevolle informatie opleveren. Dit kan helpen bij het bepalen van de juiste beveiligingseisen die je aan je leveranciers wilt stellen. Sectoren hebben vaak te maken met vergelijkbare dreigingen, wat samenwerking tussen organisaties kan versterken en risico’s kan verkleinen.
Daarnaast kunnen gezamenlijke initiatieven rondom cybersecurity helpen bij het verhogen van de algehele beveiliging in de sector. Het in kaart brengen van de gemeenschappelijke risico’s kan de basis vormen voor het opstellen van uniforme eisen die van toepassing zijn op alle leveranciers.
Ga in gesprek met toeleveranciers
Na het bespreken van de beveiligingsbehoeften met sectorgenoten, is het tijd om de dialoog aan te gaan met de eigen toeleveranciers. Het is van groot belang dat organisaties niet alleen hun interne systemen beveiligen, maar ook die van hun leveranciers. Dit gesprek biedt de mogelijkheid om gezamenlijk te evalueren welke risico’s de leveranciers met zich meebrengen en hoe deze risico’s het best gemitigeerd kunnen worden. Het is belangrijk dat leveranciers zich bewust zijn van de beveiligingseisen en de rol die zij spelen in het algehele beveiligingsspeelveld van de organisatie.
Tijdens dit gesprek moeten zowel de risico’s als de vereiste beveiligingsmaatregelen helder worden besproken. Dit stelt organisaties in staat om gezamenlijk concrete en realistische afspraken te maken die zowel het beveiligingsniveau als de operationele continuïteit waarborgen.
Leg afspraken vast
De laatste stap in deze fase is het formaliseren van de afspraken met leveranciers. Het is cruciaal om alle besproken beveiligingsmaatregelen en verwachtingen vast te leggen in duidelijke contracten en Service Level Agreements (SLA’s) of Dossier Afspraken en Procedures (DAPs). Deze documenten zorgen voor juridische duidelijkheid en transparantie voor zowel de leverancier als de opdrachtgever.
Denk hierbij aan het vastleggen van beveiligingsnormen, incidentmeldingsprocedures, en herstelmaatregelen bij een beveiligingsincident. Daarnaast moet er rekening worden gehouden met de mogelijkheid om audits uit te voeren, zodat de naleving van de afspraken kan worden gecontroleerd. Het is ook belangrijk om exit-strategieën op te nemen voor het geval de samenwerking beëindigd moet worden.
Door de gemaakte afspraken goed vast te leggen, worden zowel de belangen van de organisatie als die van de leveranciers beschermd. Dit biedt de zekerheid dat alle partijen zich committeren aan de afgesproken beveiligingsmaatregelen, wat de algehele ketenbeveiliging versterkt.
Conclusie
Het maken van afspraken met sectorgenoten en leveranciers is een essentiële stap in het waarborgen van ketenbeveiliging. Door kennis te delen, risico’s gezamenlijk aan te pakken en heldere afspraken vast te leggen, kunnen organisaties hun digitale keten beter beveiligen en potentiële kwetsbaarheden verminderen. Deze fase vormt de basis voor een betrouwbare en veilige samenwerking binnen de keten.
Volgende week staan we stil bij de vierde fase: naleving.
