In het vorige artikel van de serie Ketenbeveiliging zijn we ingegaan op de eerste fase: de voorbereiding op ketenbeveiliging. Die fase draait om het grondig evalueren van de eigen beveiligingsmaatregelen en het in kaart brengen van datastromen binnen en buiten het bedrijf. Belangrijk hierbij is het betrekken van de relevante collega’s, zodat het bewustzijn over risico’s in de gehele organisatie gevoeld wordt. Het opstellen van een incident response plan en een bedrijfscontinuïteitsplan is nuttig in deze fase. In dit tweede artikel gaat het over het in kaart brengen van de keten.
Wat houdt keteninventarisatie in?
Keteninventarisatie is de tweede fase in ketenbeveiliging. Het betreft het identificeren en beheersen van risico’s die voortkomen uit afhankelijkheden van externe partijen. Deze fase bestaat uit twee belangrijke onderdelen:
- Keteninventarisatie op basis van risico’s
- Classificatie van leveranciers
1. Keteninventarisatie op basis van risico’s
Keteninventarisatie begint met het identificeren van alle toeleveranciers en partners die essentieel zijn voor de bedrijfsvoering. Dit omvat niet alleen directe leveranciers, maar ook hun subleveranciers, aangezien risico’s zich door de gehele keten kunnen verspreiden. Het uitvoeren van een bedrijfsimpactanalyse helpt bij het begrijpen van de mogelijke gevolgen van verstoringen binnen de keten. Hierbij wordt gekeken naar welke processen, applicaties en datastromen kritiek zijn voor de organisatie en welke leveranciers hierbij betrokken zijn.
2. Classificatie van leveranciers
Na het identificeren van de leveranciers is het belangrijk om deze te classificeren op basis van hun criticaliteit en het risico dat ze met zich meebrengen. Niet alle leveranciers hebben dezelfde impact op de organisatie; daarom is het efficiënt om ze te groeperen op basis van factoren zoals:
- Strategische waarde: Hoe essentieel is de leverancier voor de core business?
- Risico: Wat is het potentiële risico bij een verstoring van de dienstverlening?
- Compliance: Voldoet de leverancier aan de noodzakelijke wet- en regelgeving?
Deze classificatie helpt bij het prioriteren van beveiligingsmaatregelen en het bepalen van het niveau van toezicht dat op elke leverancier moet worden gehouden. Vermijd overmatige complexiteit door een te groot aantal classificatieniveaus te definiëren. Voor elk classificatieniveau bepaal je welke specifieke afspraken noodzakelijk zijn. Hoe belangrijker de leverancier, hoe hoger de cybersecurity-eisen zullen zijn vanuit jouw organisatie.
Collectief belang
Binnen sommige sectoren is het mogelijk dat een toeleverancier voor meerdere bedrijven tegelijk belangrijk is. Werk samen met andere organisaties in jouw sector, om samen de ketenbeveiliging op orde te brengen. Door samen in gesprek te gaan met de betreffende leverancier, sta je sterker en werk je efficiënter. Je kunt het collectieve belang bij continuïteit en veiligheid bespreken en aansturen op uniforme afspraken hierover.
Conclusie
De keten in kaart brengen is een cruciale stap naar een digitale omgeving waarin bedrijven niet alleen hun eigen systemen beveiligen, maar ook die van hun ketenpartners. Een goed overzicht van de keten is essentieel voor het succes van de gehele ketenbeveiliging. Bedrijven die tijd en middelen investeren in deze tweede fase van ketenbeveiliging zullen beter in staat zijn om risico’s te beheersen en een veilige digitale keten te creëren. Door grondig te inventariseren en leveranciers te classificeren kunnen organisaties proactief risico’s identificeren en beheersen. Dit versterkt niet alleen de eigen beveiliging, maar draagt ook bij aan een veerkrachtiger en betrouwbaarder netwerk van leveranciers en partners.
Volgende week staan we stil bij de derde fase: afspraken maken.
